چه موقع به صورت افقی و چه موقع عمودی عکس بگیریم:

سنسور دوربین استاندارد مستطیل شکل است – شکلی که هم عکاسی به صورت عمودی (Portrait) و هم افقی (Landscape) را ممکن می سازد. اما آیا جهت افقی برای عکاسی منظره ضروری است؟ عکس های پرتره همیشه در جهت عمودی گرفته می شوند؟ به علاوه، اگر بخواهید از سوژه ای عکس بگیرید که نه پرتره است و نه منظره، چطور؟ کدام جهت بهتر است؟ در این آموزش عکاسی، نگاهی به نحوه انتخاب بین عکس گرفتن با جهت افقی یا عمودی خواهیم انداخت.

جهت افقی

نام های پرتره (Portrait – جهت عمودی) و منظره (Landscape – جهت افقی) احتمالا از جهت بوم های نقاشی در هنر برگرفته شده است. ابعاد یک مستطیل افقی، به بهترین شکل، چشم اندازهای بازِ به تصویر کشیده شده توسط هنرمندان منظره را در خود جای می دهد. به همین دلیل عنوان منظره (افقی) به آن داده شده است.

با این حال، جهت افقی محدود به عکس های منظره نیست. بله، شاهکارهای منظره وینسنت ون گوگ، هوکوزایی، و مونه، افقی بوده اند. اما هنرمندانی مانند ساندرو بوتیچلی و وسلی کاندینسکی نیز آثار هنری غیر منظره را در جهت افقی خلق کرده اند. فرانس لانتینگ، آندریاس گورسکی، و گرگوری کرودسون همه سوژه های عکاسی را در جهت افقی به تصویر می کشند. برای عکاسی پرتره نیز همینطور است. عکاسانی مانند رابرت فرانک و آنی لبوویتز عکاسی پرتره را در جهت افقی انجام داده اند.

جهت عمودی:

بومی که طول آن بیشتر از عرض آن باشد، به عنوان جهت عمودی یا پرتره شناخته می شود. مونا لیزای لئوناردو داوینچی یا دختری با گوشواره مروارید اثر یوهانس ورمیر نمونه های معروفی از پرتره هایی هستند که به شکل سنتی به تصویر کشیده شده اند. و مادر مهاجر اثر دوروتی لانگ و دختر افغان اثر استیو مک کوری نمونه های شناخته شده ای از عکاسی پرتره اجرا شده در قالب عمودی می باشند. اما جهت عمودی فقط محدود به به تصویر کشیدن افراد نیست. نقاشانی مانند راشل ریوش و کلود مونه در قالب عمودی کار می کردند تا سوژه های غیر انسانی را در آن جای دهند. عکاسان آلمانی، برند و هیلا بچر صدها تصویر عمودی از مناظر دیدنی شهری گرفته اند.

باید از جهت افقی استفاده کنید یا عمودی؟

جای دادن سوژه:

یکی از عوامل تعیین کننده در انتخاب بین جهت افقی یا عمودی ابعاد خود سوژه است.از نظر کادربندی صورت و بدن یک انسان، قالب عمودی می تواند ایده آل باشد. ماهیت عمودی بدن انسان به خوبی با جهت عمودی تطابق دارد. سوژه های عمودی مانند ساختمان های بزرگ، درختان، و آبشارها نیز ممکن است برای این که به طور کامل ثبت شوند، به جهت عمودی نیاز داشته باشند.

سوژه های ساخته شده از المان های افقی (مانند هواپیماها و مناظر) در جهت افقی بهتر جای می گیرند. جهت افقی همچنین می تواند فضای بیشتری برای جای دادن المان های اضافی در یک عکس فراهم کند. این جهت گیری به خصوص در ژانرهای عکاسی مانند پرتره های محیطی، که در آنها محیط و زمینه عکس به اندازه سوژه اهمیت دارد، مفید است.

تاکید:

جهت یک تصویر به طور قابل توجهی به تاکید بصری کمک می کند. جهت عمودی بر گسترش (بسط) عمودی سوژه ها در یک عکس اغراق می کند. اما همچنین ارتباط ما با سوژه های بلند را بیان کرده، و بر یک حس استقلال، شگفتی، مدرنیته، و حتی برتری یا اضطراب تاکید می کند. در مقابل، جهت افقی تاکید بیشتری بر فضا دارد، و راحتی و غوطه ور شدن را نشان می دهد.

هر موقعیت عکاسی با دیگری متفاوت است و گاهی اوقات یک المان در یک تصویر بالقوه چندان ایده آل نیست. اگر المان هایی در یک عکس وجود دارند که ترجیح می دهید آنها را تغییر دهید، تغییر جهت دوربین ممکن است به دستیابی به یک تصویر بهتر، یا در داخل دوربین یا در پس پردازش کمک کند. کراپ کردن اطلاعات اضافی در جهت عمودی، تصویر را ساده کرده و حواس پرتی ها را به حداقل می رساند. تغییر جهت از عمودی به افقی ارتفاع عکس را کاهش خواهد داد، و در عوض جریان افقی را در یک عکس در اولویت قرار می دهد.

رسمی بودن یا راحت بودن:

با گذشت زمان، استفاده زیاد از جهت گیری تصویر، ویژگی های بصری خاص را به هر دو قالب عمودی و افقی مرتبط کرده است. جهت عمودی به رسمی بودن پرتره ها مرتبط است. همچنین به عمودی و ایستاده بودن مربوط است، که به بیداری، معاشرت، و انرژی اشاره دارد. از طرف دیگر، قالب افقی می تواند حالت آرام تر و طبیعی تری به یک عکس بدهد. بنابراین جهت افقی به دراز کشیدن مرتبط است، و جنبه آرام تری به یک تصویر می دهد.

نتیجه گیری

انتخاب بین جهت افقی و عمودی آسان نیست. جنبه های زیادی وجود دارد که باید در نظر بگیرید، و جهت یک تصویر تا حد زیادی وابسته به موقعیت است. اما اگر مزایا و معایب جهت های مختلف را درک کنید، در موقعیت خوبی قرار خواهید گرفت تا تصمیم بگیرید که از کدام یک از آنها می خواهید استفاده کنید!

منبع: لنزک