فاین آرت یا هنر زیبا را نمی‌توان سبک عکاسی نامید، چرا که قانون و یا روش خاصی برای چگونگی انجام آن وجود ندارد و هر آنچه که برای این نوع عکاسی لازم است ابتدا باید در ذهن عکاس شکل بگیرد.

عکاسی فاین آرت بیش از آن‌که تمرکز مخاطب را به سمت موضوع و عکس هدایت کند، توجه را به طرف شخص عکاس سوق می‌دهد، چرا که بیش از آنکه تلاشی برای بازنمایی حقیقت باشد تلاش برای انتقال ذهنیت عکاس و جریان یافتن فضای فکری او به وسیله عکس است.

این عکس‌ها در واقع خلاف تعریفِ عکس را ارائه می‌دهند؛ یعنی ” واقعیت گریزی “! در این عکس ها سوژه سنبل تفکر و جهان بینی عکاس است نه استعاره ای از دانسته های همگانی. سبک عکاسی فاین آرت در سالهای اخیر “ آرت فتوگرافی” هم خوانده می شود.

عکس های فاین آرت را نمی‌توان با قیمت‌های آن‌چنانی خرید و فروش کرد و آن‌قدر شخصی به‌نظر می‌رسند که برای روزنامه ها و مجلات هم کاربردی ندارند و بالطبع برای استفاده در مکان های عمومی هم مناسب نیستند، از این جهت می‌توان این سبک را مستقل ترین سبک عکاسی خواند.

منبع: دیدنگار