چگونه از ژل های رنگی برای پرتره های فضای باز در نور روز استفاده کنیم

ژل رنگی یا فیلتر رنگی، که به آن ژل نورپردازی نیز گفته می شود، ماده ای رنگی و نیمه شفاف است که در تئاتر، سینما و عکاسی برای اضافه کردن رنگ به نور و تصحیح رنگ استفاده می شوند. معمولا زیاد نمی بینیم که عکاسان از ژل در فضای باز در نور طبیعی استفاده کنند، اما چرا؟ من فکر می کنم یکی از دلایل اصلی این که عکس های گرفته شده با ژل رنگی در نور طبیعی را زیاد نمی بینیم این است که نور به قدرت و کنترل زیادی نیاز دارد تا ژل در نور روز قابل مشاهده باشد. در این آموزش نکات و مراحل استفاده از ژل های رنگی در عکاسی پرتره فضای باز طی روز را با شما به اشتراک می گذارم.

زمانی که در طول روز بیرون هستیم، نور خورشید به همه جا نفوذ می کند. حتی وقتی که در سایه سنگین می ایستیم، هنوز هم نور زیادی بر روی ما وجود دارد، چون نور خورشید تقریبا به طور بی پایان به اطراف بازتاب می شود و حتی به سایه دارترین قسمت ها نیز می رود. این برای ژل ها مشکل ساز است، چون نور روشن و قوی روز فورا بر عکس گرفته شده با ژل غلبه کرده و آن را خراب می کند و دستیابی به عکس مورد نظر را نسبت به ثبت آن در فضای داخلی بسیار دشوارتر می کند.

چرا نور خورشید برای ژل ها مشکل ساز است؟ اگر واقعا بخواهیم از ژل ها در فضای باز استفاده کنیم، آیا المانی وجود داد که باید از آن آگاه باشیم؟ یکی از نکات کلیدی که من در مورد ژل ها آموزش می دهم این است که همیشه سعی کنید ژل را به یک سایه اعمال کنید. علت آن اطمینان از به دست آوردن رنگ های غنی و تمیز است و تنها در صورتی می توانید واقعا به این هدف دست یابید که در جایی که می خواهید آنها را اضافه کنید نوری وجود نداشته باشد. اگر می خواهید از ژل ها در فضای باز استفاده کنید، سعی کنید این کار را فقط در سایه ها انجام دهید.

بهترین زمان و مکان برای استفاده از ژل ها در فضای باز چیست؟ علت این که من این نکته را در مورد ژل ها، سایه ها، و نور روز بیان می کنم این است که بتوانم شما را برای بهترین سناریوی استفاده از ژل ها در عکس هایتان در فضای باز آماده کنم. بله، می توانید از ژل ها در فضای باز در نور طبیعی استفاده کنید، اما برای به دست آوردن بهترین نتایج، سعی کنید از آنها در قسمت های سایه دار یا حتی بهتر از آن، بعد از این که خورشید تقریبا غروب کرد، استفاده کنید.

چیدمان

اکنون که کمی اطلاعات در مورد ژل ها و نور روز به دست آوردید، اجازه دهید چیدمان نورپردازی که در اینجا استفاده کردم را توضیح دهم. امیدوارم تصمیماتی که در مورد زمان و مکان انجام این جلسه عکاسی گرفتم، اکنون با توضیح آن برای شما کمی منطقی تر به نظر برسد.

زمانبندی

در روز عکاسی، ما در واقع قبل از این چیدمان تمام روز در حال عکاسی بودیم، اما وقتی ساعت حدود ۴ یا ۵ شد، فکر کردم زمان خوبی است که چند عکس در فضای باز با ژل ها بگیریم. خورشید در آسمان پایین آمده بود و در منطقه ای که می خواستم عکس بگیرم نور مستقیم خورشید در هیچ جایی نبود. علاوه بر این، تصمیم گرفتم زیر چند درخت عکس بگیرم و این کار باعث کاهش بیشتر میزان نور محیط در عکس شد.

این عکس «پایه» من است که در آن دوربینم را در نور روز تنظیم کردم. من میزان نوری که به پیش زمینه می تابید را محدود کردم تا رنگ ژل هایم قوی شوند، اما نور روز هنوز هم از بین درختان و برگ ها عبور می کرد.

گرفتن عکس پایه

هر زمان که شروع به برپایی یک چیدمان با چندین نور می کنید، اول کدام نور را تنظیم می کنید؟ من شخصا همیشه توصیه می کنم با نوری شروع کنید که نمی توانید آن را کنترل کنید، و این را هم برای عکاسی در فضای باز و هم فضای داخلی توصیه می کنم. در این چیدمان، تنها نوری که نمی توانم کنترل کنم خورشید است. در نتیجه، باید دوربینم را حول آن تنظیم کنم.

اگر در فضای داخلی بودید و یک لامپ تنگستن قسمتی از صحنه شما را روشن می کرد، همین امر در اینجا نیز صادق است. شما (به طور معمول) نمی توانید قدرت آن لامپ را تنظیم کنید، در حالی که می توانید قدرت استروب های خود را تنظیم کنید. اگر اینطور است، ابتدا دوربین خود را با قدرت آن لامپ تنگستن تنظیم کنید.

برای این صحنه، من می خواستم جایی که قصد دارم ژل هایم را بتابانم تا حد ممکن تاریک باشد، اما همچنین می خواستم درخشش نور خورشید از بالای کادر وارد شود تا درختان، برگ ها، و نرده ها را سیلوئت کند.

چرا در شب عکس نگیریم؟ یک سوالی که ممکن است به ذهنتان برسد این است که «آیا راحت تر نیست این کار را در شب انجام دهیم؟» بله، گرفتن این عکس در شب به این معنی است که لازم نیست نگران این باشید که نور روز ژل های شما را خراب کند، اما سعی کنید عکس هایی که من در اینجا گرفته ام را بدون نور روز تصور کنید. بالای کادر بسیار تاریک می شد و تمام المان های زیبا را در جایی که نور روز هنوز از میان برگ ها می تابد، از دست می دادیم. این عکس در شب بسیار متفاوت می شد و من شخصا احساس می کنم که مقدار زیادی از تاثیرگذاری اش را از دست می داد.

تنظیمات دوربین پایه من عبارت بودند از: ایزو ۱۰۰، f/2.8، و ۱/۲۵۰ ثانیه.

سرعت شاتر سریع به من اجازه داد تا مقدار زیادی از نور خورشید را در قسمت هایی که نور نمی خواهم محدود کنم و این به من امکان داد تا ژل ها را بعدا به آن سایه ها اضافه کنم. هرچند، من نمی خواستم تمام نور روز را حذف کنم، و هنوز کمی نور پرکننده در پیش زمینه داشتم و همچنین مقدار کافی نور روز از میان درختان عبور می کرد تا سیلوئت های زیبا ایجاد کند و به بالای کادر نیز جذابیت ببخشد.

یک نکته در مورد HSS: من می خواهم خیلی سریع به مُد HSS که مخفف High-Speed Sync به معنی همگام سازی سریع استب اشاره کنم، چون می دانم برای عده ای سوال پیش خواهد آمد. اگر نمی دانید، HSS به شما اجازه می دهد با سرعت شاترهای بسیار سریع عکس بگیرید و همچنان با فلاش شما همگام می شود. این یکی از ویژگی های بسیاری از فلاش های مدرن است و اگر عکاسی با استروب در فضای باز در نور روز را دوست دارید، عالی است. برای این عکس، من از HSS استفاده نمی کنم، چون سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه هنوز به اندازه کافی کم هست که بتوانم بدون آن (فلاش را) با دوربینم همگام سازی کنم. علت این که به آن اشاره می کنم این است که شما فکر نکنید گرفتن عکسی مانند این فقط با HSS امکان پذیر است. با اکثر استروب ها یا حتی اسپیدلایت ها، چه جدید و چه قدیمی، می توانید به این چیدمان دست پیدا کنید.

قرار دادن نورها

ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما برای این که ژل ها واقعا در عکسی مانند این کارساز باشند و برجسته شوند، باید روی یک سطح (هرچه بزرگتر بهتر) تابانده شوند تا رنگ آنها نمایان شود. در این عکس، من می خواهم از یک دیوار آجری در پشت سوژه ام استفاده کنم تا ژل ها را روی آن بتابانم، این کار باعث می شود سوژه در مقابل آن برجسته شود. سپس، یک رنگ مخالف را از طرف دیگر (سمت راست دوربین) می تابانم تا به سوژه من بتابد، که این کنتراست رنگ، جدایی بین سوژه و پس زمینه را بیشتر می کند. سپس یک نور مو با همان رنگ ژل را به سمت چپ دوربین اضافه کرده و آنگاه کار را با اضافه کردن یک نور کلیدی (اصلی) سفید به صورت سوژه به پایان می رسانم.

چیدمان نورپردازی

این چیدمان نورپردازی است (فقط تصور کنید که این چیدمان در فضای باز است).

همانطور که در بالا اشاره کردم، من آن ژل صورتی را به پشت عکس می تابانم تا سوژه در مقابل آن برجسته شود. سپس با اضافه کردن یک دیش توری در بالا و در سمت چپ دوربین به عنوان نور مو، آن ژل صورتی را در عکس بیشتر تقویت می کنم. این کار به بیشتر شکل دادن به سوژه کمک می کند، در حالی که همچنان او را با رنگ های آن سمت عکس هماهنگ نگه می دارد.

این چیدمان صحنه قبل از رسیدن مدل است:

به یاد داشته باشید: دو نور صورتی در سمت چپ دوربین و یک نور آبی در سمت راست آن قرار دارد.

در آخر، مطمئن شوید که به دقت به میزان نور محیط (نور روز) که در پیش زمینه به عنوان نور پرکننده دارید توجه کنید.

تعدیل کننده های نورپردازی

این چیدمان از نظر تعدیل کننده ها / شکل دهنده های نوری که می توانید استفاده کنید، انعطاف پذیری زیادی دارد. این یک چیدمان با چهار نور است و در اصطلاح پایه، در واقع دو نور نرم و دو نور سخت است. اینها تعدیل کننده هایی هستند که من استفاده می کردم، اما شما می توانید آنها را با تعدیل کننده های سخت و نرم دیگری که مناسب می دانید ترکیب کنید و تطبیق دهید.

نورهای حاشیه ای دارای ژل (x2): چتر بزرگ

من در اینجا از چند چتر بزرگ استفاده می کنم، اما شما می توانید به راحتی از دو سافت باکس بزرگ استفاده کنید، اگر این چیزی است که دارید. نکنه مهمی که در اینجا باید به یاد داشته باشید این است که شما تعدیل کننده هایی می خواهید که نور رنگی را بر روی یک ناحیه وسیع پخش کنند.

نور سر: دیش توری

این یکی از «نورهای سخت» ماست و من از این گرید استفاده می کنم چون می خواهم نور را بر روی یک ناحیه کوچک متمرکز کنم، یعنی لبه و بالای سر و موهای مدل. باز هم، می توانید در اینجا از چیزهای مختلفی استفاده کنید، من از یک دیش و گرید استفاده می کنم، اما شما می توانید از یک بارندور یا اسنوت نیز برای انجام همین کار استفاده کنید.

نور کلیدی سفید: اسنوت اپتیکال

تنها نور بدون ژل در عکس نور کلیدی است. برای این چیدمان، من آن را بالا و با یک زاویه رو به پایین قرار داده ام تا نور را فقط بر روی سوژه و نه پس زمینه بتاباند. برای انجام این کار، شما باز هم به یک نور سخت جهت دار نیاز دارید. من از یکی از تعدیل کننده های مورد علاقه ام یعنی «اسنوت اپتیکال» استفاده کردم، اما شما می توانید از گرید یا اسنوت دیگری برای به دست آوردن جلوه مشابه استفاده کنید. هرچند دلیل اصلی استفاده من از اسنوت اپتیکال در اینجا این است که کنترل بسیار زیادی به من می دهد. این تعدیل کننده نه تنها منبع نور بسیار کوچکی به من می دهد، بلکه منبع بسیار تمیزی از نور با نوردهی ثابت از لبه به لبه است. اگر این تعدیل کننده برای شما جدید است، نگاهی به بررسی من در مورد آن بیاندازید تا بفهمید که چرا یکی از تعدیل کننده های مورد علاقه من است.

جو مصنوعی

آخرین نکته در مورد این چیدمان، اضافه کردن جو و فضای مصنوعی است و برای انجام این کار من از یک دستگاه مه استفاده می کنم. هنگام اضافه کردن المان هایی مانند دود یا مه، ظرافت بسیار مهم است چون نمی خواهید بر سوژه غلبه کند، بلکه فقط می خواهید کمی عمق بصری بیشتر به صحنه اضافه کنید. نگاهی به دو عکس زیر بیاندازید. عکس سمت چپ بدون مه است اما در عکس سمت راست مه وجود دارد. میزان آن کم و ظریف است، اما شما کاملا متوجه آن می شوید.

همانطور که می توانید در عکس های بالا ببینید، شما برای رسیدن به جلوه مورد نظر به مه زیادی نیاز ندارید، بلکه اضافه کردن مه به این شکل نیز یک مزیت اضافی دارد و آن مزیت، کمی جزئیات اضافی در سایه هاست. ببینید اکنون چه مقدار داده در سایه های خود داریم، حالا که مه نوری را که از میان آن می گذرد پخش می کند. در صحنه هایی مانند این که کنتراست بالایی دارند، همین مقدار کم مه نیز می تواند تفاوت زیادی ایجاد کند.

عکس های نهایی

هنگامی که همه چیز در نهایت در جای خود قرار گرفت و تقریبا آماده شد، وقت آن است که مدل (ایزابلا بسک) را بیاوریم و همه چیز را به طور دقیق تنظیم کنیم. در زیر می توانید عکس های نهایی را ببینید.

نکات مهمی که باید به خاطر داشته باشید:

۱ – اول نوردهی پایه خود را به دست آورید. به یاد داشته باشید که نوردهی پایه شما آن نوری است که نمی توانید آن را تنظیم کنید و در این مورد، نور روز است. مطمئن شوید که نور روز را در جایی که ژل ها را می تابانید محدود کنید، اما حتما نور کافی داشته باشید تا به آن اجازه دهید به عنوان یک نور پرکننده کلی عمل کند.

۲ – چیزی داشته باشید که ژل های خود را بر روی آن بتابانید. باز هم، می دانم که این ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما وجود چیزی در پشت سوژه برای تاباندن ژل ها بر روی آن به شما این امکان را می دهد که به راحتی بین سوژه و پس زمینه جدایی رنگی ایجاد کنید.

۳ – نور کلیدی خود را کنترل کنید. نور کلیدی در اینجا آن نور سفید بسیار جهت دار بر روی صورت است. برای اطمینان از خراب نشدن ژل ها توسط آن، باید مطمئن شوید که تا حد امکان آن نور را بر روی صورت مدل نگه دارید و نه در هیچ جای دیگر. اسنوت اپتیکال بسیار جهت دار برای این منظور عالی است.

۴ – در مورد عمق فکر کنید. بسیاری از ما عکاسان استودیویی، از جمله خودم، اغلب می توانیم عمق پیش زمینه و همچنین عمق پس زمینه را فراموش کنیم. پایین بیاید و اجازه دهید المان های بیرونی با پیش زمینه عکس شما تعامل داشته باشند تا نگاه بیننده را به داخل عکس بکشند.

۵ – جو و فضا را به حداکثر برسانید. ما در اینجا از نظر عمق و نورپردازی چیزهای زیادی داریم. اضافه کردن کمی مه به صحنه آن عمق را بیشتر می کند، چون نوری که از میان آن عبور می کند نه تنها به آن جذابیت می بخشد بلکه آن سایه های تاریک را نیز روشن می کند.

امیدوارم این آموزش برایتان مفید بوده باشد و اگر تنها کمی به دانش شما اضافه کرده باشد، ارزشش را داشته است.

منبع: لنزک