عکاسی خیابانی را نمی‌توان از دیگر سبک‌های عکاسی جدا دانست. این نوع عکاسی که نگاهی مستند‌ساز به سوژه های روزمره دارد، بدنه اصلی عکاسی را شکل می‌دهد.

گاه عکاسی خیابانی با عکاسی خبری اشتباه گرفته می‌شود که باید دانست، توجه عکاسی خیابانی باید به شهر و مردم باشد نه آنکه الزاما خبری را پوشش دهد.

عکاسی خیابانی نوعی نگاه ساده به روزمره ترین وقایای شهری است و اتفاقاتی را دنبال می‌کند که ممکن است هرشخصی با آن‌ها سر و کار داشته باشد. شاید بتوان “واکر اونز” را عکاس خیابانی دانست ( البته از عکس‌های خبری و فتوژورنالیسیت گونه او هم نمی‌توان ساده گذشت ).

اوژن آتژه، عکاسی فرانسوی است که به خاطر عکس‌هایش از مناظر خیابانی و بناهای خالی از سکنه پاریس شهرت دارد. آتژه معتقد بود که عکس‌هایش مستند هستند و سوژه های وی معمولا کوچه‌ها، پل‌ها، اسکله‌ها، ویترین مغازه‌ها‏ و ساختمان‌ها ‏بودند.

در نوعی عکاسی خیابانی تمرکز عکاس بر ساختمان‌ها و ارتباط‌شان با شهر است. در این عکس‌ها به ندرت حضور انسان‌ها را مشاهده خواهیم کرد؛ اما در نگاه دوم شاهد حضور انسان ها در بطن شهر و در میان ساختمان ها هستیم.

منبع: دیدنگار