عکاسی در حالت دستی یا manual نه تنها باعث می‌شود که شما بتوانید عکس‌هایی شارپ با ترکیب بندی های مناسب ثبت کنید، بلکه به قوی‌تر شدن درک شما از تنظیمات مختلف و کارایی دوربین منجر می‌شود. پس از اندکی کارکردن با حالت منوال ، متوجه خواهید شد تنظیمات دوربین شما چطور به شکلی منظم با یکدیگر هماهنگ می‌شوند و ترکیب آن‌ها چه تاثیری روی تصاویر شما دارد.

اگر درحالت دستی ( Manual Mode ) عکاسی کنید، می‌توانید سرعت شاتر (shutter speed)، ایزو (ISO) و دیافراگم (aperture) را به‌طور کامل تنظیم و کنترل کنید. برای مثال، تنظیم دستی دیافراگم ، به‌شما کمک می‌کند تا عکس های پرتره با پس زمینه محو (بوکه) بگیرید. با تغییر سرعت شاتر در عکاسی می‌توانید از اجسام متحرکی که با سرعت زیادی حرکت می‌کنند، مثل اتوموبیل درحال حرکت عکس بگیرید.

گاهی ممکن است شما در مکان‌های تاریک، روشن یا ترکیبی از هر دو باشید، متاسفانه حالت اتوماتیک ( automatic mode ) دوربین همیشه نمی‌تواند از پس چنین شرایطی بربیاید. شاید در فضاهای کم نور ، فلاش دوربین خود را روشن کنید (البته گاهی اوقات روشن‌کردن فلاش دوربین باعث خرابی عکس‌ها می‌شود). در چنین شرایطی است که حالت دستی بسیار کارساز و نجات دهنده است.

ایزو ISO: یکی از پرکاربردترین تنظیمات دوربین عکاسی، ایزو ( ISO ) است. ایزو در دوربین عکاسی، یک مقدار عددی است که به شما اجازه می‌دهد تا حساسیت نور را تنظیم کنید و به دوربین اجازه دهید تا نور بیشتری دریافت کند. ایزو می‌تواند کاملاً برعکس عمل کند؛ به این صورت که با استفاده از ایزو می‌توان در روزهای آفتابی ، نورگیری دوربین را کم کرد و عکس فوق العاده‌ای گرفت.
من به شما توصیه می‌کنم که عکاسی در شرایط نوری مختلف را امتحان کرده و ایزو ایده آل خود را پیدا کنید. اما مراقب باشید که اگر در فضاهای تاریک، ایزو دوربین خود را بیشتر از حد نرمال افزایش دهید، ممکن است در تصاویرتان نویز به وجود بیاید.

دیافراگم ( aperture ): اصطلاح معمول دیگری که در دوربین عکاسی با آن رو‌به‌رو می‌شوید دیافراگم یا aperture است. دیافراگم، یک دریچه درون لنز است که روی نوردهی ( exposure ) اثر می‌گذارد. در واقع میزان باز و بسته بودن دریچه دیافراگم، میزان نوردهی تصویر شما را تعیین می‌کند. همچنین دیافراگم، مسئولیت کنترل کردن عمق میدان ( depth of field ) تصاویر را برعهده دارد.
عموماً هرچه عدد دیافراگم ( f-stop ) کمتر باشد؛ دریچه لنز بیشتر باز می‌شود که موجب به‌وجود آمدن عمق میدان کمتری می‌شود. عدد دیافراگم کمتر برای گرفتن عکس‌هایی با پس زمینه محو و تار مناسب است. از طرف دیگر، هرچه دیافراگم شما بزرگ‌تر باشد، بک گراند عکس شارپ‌تری خواهید داشت. دیافراگم بیشتر، برای ثبت کوچک‌ترین جزئیات در صحنه عکس شما مناسب است. (برای عکاسی منظره و چشم اندازها مناسب است).

سرعت شاتر: سرعت شاتر یکی دیگر از عوامل کلیدی است که خروجی نهایی عکس شما را تعیین می‌کند. سرعت شاتر، مدت زمانی است که پرده شاتر باز می‌شود و نورگیری توسط دوربین صورت می‌گیرد. شاتر تا زمانی که نور وارد دوربین شود و به حسگر دوربین برخورد کند باز می‌ماند.

عموماً، اگر شما طرفدار عکس‌های تار و محوی هستید که در آن‌ها متحرک بودن اجسام نشان داده می‌شود (به عنوان مثال یک ماشین مسابقه ای یا یک دوچرخه سوار)، باید از سرعت شاتر پایینی استفاده کنید که این‌کار، شاتر را برای مدت زمان بیشتری باز نگه می‌دارد و اجازه نوردهی طولانی‌تری را می‌دهد.

وایت بالانس ( تراز سفیدی یا White Balance ): تنظیمات دیگری در دوربین وجود دارد که مستقیما روی عکس شما تاثیر می‌گذارد و آن تراز سفیدی (WB) می‌باشد. پروسه تنظیمات تراز سفیدی شامل حذف رنگ‌های غیرطبیعی تصویر شما می‌شود و نهایتاً تصاویری با تن رنگ‌های طبیعی برای شما ایجاد می‌کند.

لازم به ذکر است که تراز سفیدی برای حذف تناژ زرد شدید یا قرمزی روی پوست صورت به کار می‌رود. برای گرفتن عکس های غیرمعمول یا به وجود آوردن تناژ آبی و افزایش کنتراست در عکس می‌توان تراز سفیدی را در حالت Tungsten تنظیم کرد.

چند نکته که هنگام عکاسی با حالت دستی باید به آن توجه کنید:

درنظر داشته باشید که زمانی که می‌خواهید درحالت دستی عکاسی کنید، تنظیمات دوربین شما خود‌به‌خود با شرایط و فضایی که در آن عکاسی می‌کنید هماهنگ نمی‌شود. خودتان باید به‌صورت دستی دوربین‌تان را تنظیم کنید و با درنظر داشتن این موضوع، باید اطمینان حاصل کنید که نوردهی شما در طی عکاسی ثابت است. پروسه تغییر دادن تنظیمات ممکن است در وهله اول خسته کننده به‌نظر برسد، اما به شما اطمینان می‌بخشد که عکس شما خوب از آب درمی‌آید.

وقتی که درحالت اتوماتیک عکاسی می‌کنید؛ مقدار نوری که نورسنج دوربین شما اندازه‌گیری می‌کند، ممکن است درست نباشد. حتما برای شما هم این اتفاق افتاده است که زمانی که دوربین خود را برای عکاسی در حالت اتوماتیک تنظیم می‌کنید، سوژه‌ها تکان می‌خورند و ممکن است نورهای تصویر، حالت اغراق آمیزی پیدا کنند!

مدهای دیگر دوربین عکاسی:

حالت برنامه ( Program mode (P) : زمانی که از حالت اتوماتیک در عکاسی استفاده نکنید؛ مد برنامه، یک مد جایگزین بسیار خوب است. این حالت دوربین تقریباً مشابه حالت اتوماتیک است با این تفاوت که به شما اجازه می‌دهد در دایال کنترل دوربین، جبران نوردهی را تنظیم کنید. اگر عکس‌های شما تیره شود، استفاده از مد برنامه می‌تواند درخشندگی تصویر شما را افزایش دهد.

حالت تقدم دیافراگم ( Aperture priority ): مد تقدم دیافراگم، یک مد جایگزین دیگر برای حالت اتوماتیک است که به شما اجازه می‌دهد در مدی عکاسی کنید که می‌توانید دیافراگم و ایزو را دستی تنظیم کنید. با این حالت عمق میدان و جبران نوردهی و در نتیجه درخشندگی عکس خود را کنترل کنید.

منبع: دیدنگار